Mondays at Arcade - Οι συμμετοχές/The Participants

> Πρώτη Δραστηριότητα
Ημερομηνία: 15/12/2008
Καλλιτέχνης: Δημήτρης Φουτρής (Αθήνα)
Τίτλος Δραστηριότητας: Blank Mind Black Mind

"Το μυαλό είναι κενό. Κενός χρόνος. Γρήγορος χρόνος. Αργός χρόνος. σκοτάδι. Αμυδρές εικόνες και αόριστοι ήχοι που γυρνάνε στο μυαλό. Μια παγωμένη αίσθηση, κάτι σαν όνειρο...'
Στο έργο που θα παρουσιάσω δεν προϋπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept, αλλά θα προκύψει μέσα από τον πειραματισμό και την συνομιλία μου με τον συγκεκριμένο χώρο κατά την παραμονή μου τις ημέρες εκείνες. Θα ξεκινήσω να δημιουργήσω ένα site-specific installation με τρία στοιχεία σαν αφορμή. Το μαύρο χρώμα μια ηχητική σύνθεση και τον χρόνο. Αυτά θα είναι τα στοιχεία που επεξεργαστώ για την εφαρμογή του project".

Possible stage for a heavy metal solo guitar performance, 2005, mixed media installation, dimensions variable, 4th Deste prize, Deste foundation, installation view: May 2005, Athens, courtesy: The Artist & Ileana Tounta Gallery

Σύντομο Βιογραφικό
Ο Δημήτρης Φουτρής ξεκίνησε ως ζωγράφος αναπτύσσοντας ένα έντονο ενδιαφέρον στο σφετερισμό και την εφαρμογή των νέων μέσων, στα παραδοσιακά μέσα, όπως και τις μεθόδους επεξεργασίας σύγχρονων ψηφιακών εικόνων και στοιχείων. Ενσωματώνει την οπτική γλώσσα από διαφορετικές πολιτιστικές περιοχές, όπως το Gothic και την κουλτούρα του heavy metal, χρησιμοποιώντας, ζωγραφική, εγκαταστάσεις, περιβάλλοντα και περφόρμανς. Η εργασία του παίζει με το επικοινωνιακό στρώμα των παραδοσιακών εννοιών της τέχνης και της σύγχρονης εικαστικής γλώσσας. Πραγματεύεται με έννοιες όπως, την υπερφυσική αίσθηση του Ιερού, το Μνημειακό και Μεγαλειώδες, την σκοτεινή πλευρά του Ανθρώπινου, την Ουτοπία και τον Ρομαντισμό.

I have harnessed the shadows that stride from world to world to sow death and madness, 2007, mixed media installation, 400X280 cm, from The National Museum Of contemporary Art, exhibition: In Present Tense, Young greek artistsAthens 13.12.2007 – 30.03.2008, courtesy: The Artist & Ileana Tounta Gallery

.

> Δεύτερη Δραστηριότητα Ημερομηνία: 22/12/2008 Καλλιτέχνης: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης (Λευκωσία) Τίτλος Δραστηριότητας: Darkness Rising or Music for the people suffering from the sponanteous human combustion syndrome. Με κύριο θέμα το σκοτάδι και το φαινόμενο της Αυτόματης Ανθρώπινης Ανάφλεξης, ο Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης θα παρουσιάσει ένα μακροσκελές οπτικό-ακουστικό perfomance, μια 24ωρη αυτοσχέδια μουσική υπόκρουση αφιερωμένη στην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και το φως που όμως πάντα θα ξεπροβάλλει μέσα από το σκοτάδι, ανεξάρτητα με το ποιος είναι το καύσιμο. Η μουσική θα ξεκινήσει στις 12:00 πμ τη Δευτέρα και θα σταματήσει στις 11:59 μμ. Μαζί με τον Κωνσταντίνο θα παίζουν και άλλοι φίλοι μουσικοί κατά τη διάρκεια των 24 ωρών.

> Τρίτη Δραστηριότητα
Ημερομηνία: 05/01/2009
Καλλιτέχνες: Μαρίνα Γεωργίου - Γεωργία Σκουτάρη - Αγνή Δημητρίου (Λεμεσός, Λευκωσία)

Μαρίνα Γεωργίου

"Με τη βοήθεια της τέχνης, δεν μπορούμε να αναμένουμε οποιεσδήποτε λύσεις ή απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, αλλά μπορούμε να αντιδράσουμε στην τέχνη και ίσως να κρυφοκοιτάξουμε μέσα από την αλήθεια που η τέχνη ανοίγει. Συναρπάζομαι από τα απλά αντικείμενα και ιδέες που μπορούν να εκτεθούν και να γίνουν αποδεκτά ως τέχνη. Η δουλειά μου επηρεάζεται από την απλότητα και την άμεση γλώσσα της πραγματικότητας. Τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι "ready mades" αλλά και το ανθρώπινο σώμα. Οι δουλειά μου συνδέει τη φωτογραφία με το γλυπτική".

Γεωργία Σκουτάρη

(Το Τέλος της Αθωότητας)
"Όταν ακούμε την λέξη «παιδί» την συνδέουμε αυτόματα με τις λέξεις αθωότητα, ανεμελιά και χαρά. Όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά και γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα παιδιά ξεκινάνε να πειραματίζονται, προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο αλλά και εκδηλώνονται από πολύ μικρή ηλικία. Πολλοί επιστήμονες μάλιστα λένε πώς την σεξουαλική τους ταυτότητα την βρίσκουνε από την ηλικία των πέντε χρονών. Γι’ αυτό η ηλικία αυτή είναι πολύ επικίνδυνη. Κυρίως όταν δέχονται εξωτερικές επιρροές π.χ.: σεξουαλικές παρενοχλήσεις είτε από οικία τους πρόσωπα είτε από αγνώστους ή ακόμα και βιασμούς. Αυτό μπορεί να στιγματίσει ένα παιδί για όλη του τη ζωή. Ειδικά στις μέρες μας που η παιδική πορνογραφία εξαπλώνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς. Μέσα από αυτή τη δουλεία θέλω να δείξω την αρχή αλλά και το τέλος της αθωότητας".

Αγνή Δημητρίου

"Γεννιέσαι σε αυτό τον κόσμο τόσο αγνός όσο και το νερό. Παρόλα αυτά δεν γνωρίζεις τι μπορεί να σου φέρει η ζωή. Πολλές φορές οι συγκυρίες μπορούν να σε αναγκάσουν να αλλοιώσεις ακόμα και μερικές φορές να καταστρέψεις αυτήν την αγνότητα που έχεις μέσα σου και έτσι χωρίς να το περιμένεις γίνεσαι θύμα τις ίδιας σου της ζωής. Θύμα της ζωής δεν σημαίνει ότι χάνεις την αγνότητα σου, απλά επειδή αυτή η αγνότητα είναι βαθιά κρυμμένη στην ψυχή σου, εκεί που κανείς δεν μπορεί να φτάσει, εκεί που κανείς δεν μπορεί να νιώσει τι νιώθεις.
Το έργο θα να προβάλει την ευαισθησία του θέματος χρησιμοποιώντας εύθραυστα υλικά και στιγμιότυπα φωτογραφιών που θα αναδεικνύουν τα ερωτήματα για τις ζωές και την άδικη πορεία αυτών των γυναικών".

> Τέταρτη Δραστηριότητα Ημερομηνία: 26/01/2009 Καλλιτέχνες: Adi Atassi (Λευκωσία) "Αντί στον στεγανό χώρο ενός εργαστηρίου, επέλεξα να δουλέψω για μια εβδομάδα, στο κέντρο της Λευκωσίας, στην οδό Αισχύλου. Η παλαιά Λευκωσία αποτελεί για μένα ένα πυρήνα ζωής. Αναπόσπαστο μέρος της δικής μου καθημερινότητας, αφού ζω, εργάζομαι και αναπνέω εδώ. Είναι ο παλμός της πόλης, εδώ είναι το μέρος που «αγγίζεις» αυτόν τον τόπο. Οι περαστικοί, οι φωνές, οι παλμοί, οι ήχοι, τα χρώματα, η μυρωδιά, όλα συνθέτουν τον ζωντανό πίνακα της πόλης τούτης. Αυτό θα αποτυπώσω κατά τις μέρες πριν από την έκθεσης και κατά τη διάρκεια της". Ο Adi Atassi είναι καλλιτέχνης από τη Συρία αλλά ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στη Κύπρο και στο εξωτερικό.

> Πέμπτη Δραστηριότητα

Ημερομηνία: 02/02/2009
Καλλιτέχνες: Μιχάλης Νικολαίδης (Düsseldorf)
Τίτλος Δραστηριότητας: «Στο κόσμο του…»

"Με ενδιαφέρει η ιδέα του «ατόμου στον κόσμο του». Η έκθεση «στον κόσμο του» μπορεί να υπονοεί δύο διαφορετικές καταστάσεις:
α) Στο περιβάλλον του, δηλαδή τι είναι το «γενικό πλαίσιο» μέσα στο οποίο δρα και με το οποίο ανταλλάσει μηνύματα, και
β) «στον κόσμο του» τον οποίο δημιουργεί μόνο του, με τα όνειρα του, τις «ιδέες του» και τις «ευχές» του.
τα σημεία α και β τα βλέπω σαν σύνολα τα οποία ορίζονται από τα γενικότερα μέλη τους, π.χ. στο α) ανήκει ο χώρος στον οποίο υπάρχει ένα άτομο σε μια ορισμένη ώρα, σε ένα ορισμένο χρόνο ή το κορμί του ατόμου με τους μυς του και τη δύναμη που έχουν αυτοί οι μυς σε μια ορισμένη ηλικία , η απλώς η βαρύτητα…
από την άλλη πλευρά στο σύνολο β) ανήκουν π.χ. ο superman και o Spiderman σαν «προβολές» αυτού που θα θέλαμε να ήμασταν. Ορισμένες από τις εργασίες με τις οποίες ασχολούμαι αφορούν το α) και άλλες με το β). Πολύ περισσότερο ενδιαφέρον έχουν όμως οι εργασίες που ασχολούνται με την τομή (αν υπάρχει) ή με την ένωση αυτών των συνόλων, π.χ. να υπάρχει ένας superman για 15 λεπτά ή μια εικόνα όπου ορισμένα πράματα (όχι όλα) δεν ακολουθούν τους κανόνες της βαρύτητας και δεν πάνε κάτω, αλλά πάνε προς τα πάνω. Βασικά όλα εξαρτώνται από ορισμένους κανόνες, από τους οποίους μερικούς τους δημιουργούμε «ατ χοκ» απλώς και μόνο από συνήθεια, ή για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Το παιχνίδι με αυτούς τους κανόνες είναι σκέτη διασκέδαση αλλά και αυτοσκοπός".
Σύντομο Βιογραφικό
2003 Meisterschuler”- of Klaus Rinke, Art Academy, Dusseldorf Award „vorneweg“, Kunstverein Solingen, Solingen.2004 April-June, Artist in residence, Van de Nieuwe Dingen, Tilburg, Holland.2006 Grant for South Korea, DAAD-German Academic Exchange Service.September-December, Artist in residence, Kunstdoc Internation Creation Studio, Seoul, Korea.2008 May, Artist in residence, Latvian Center for Contemporary Art, Riga, Latvia.1998 inter-regno, TUD, Darmstadt.1999 Menschenbilder, Sparkasse Mainz.2000 Symposium, Lugnano, Italien.2001 .mas!, Huerta/Salamanca, Spanien.2003 May, ZKLIWA - with Anna Heidenhain in Avecom-Real Festival, Arnhem, Holland,June-July, Schritt weiter, dann stop - with Takashi Mitsui in Atelier am Eck, Dusseldorf,October, vorneweg, Solingen,November, Suite Guy, Stefanienstrasse, Dusseldorf.2004 June, Tlbrg iu, Van de Nieuwe Dingen, Tilburg, Holland, July-October, Leonids Freiheit, Kirchenbunker, Dusseldorf September, Exospitos - with Menelaos Tomasides at Pfalzstrasse, Dusseldorf .2005 June, The King of the G.L., at the Leaps of Faith, Nicosia/Cyprus .2006 March-May, Exile II, ESTEMPorary, Dusseldorf October, Tongui Dong Alley Project, Seoul, Korea. 2007 Marz, Bernd Glaser - Markus Kaiser - Michalis Nicolaides, Zentrum fur Industriedesign, Solingen,Marz, Tongui Dong Miscellany, Seoul, Korea. August-October, Living Elvis, RMIT Gallery, Melbourne, Australia.September-October, Trendwande 2007, Kunstraum, Dusseldorf October, High Club - with Klara Adam in WG, Malkasten, Dusseldorf November, Urbaned Experience - with Horst Weierstall, Famagusta Gate, Nicosia, Cyprus.2008 January-February, fifteen, Kunstraum BLAST, Cologne May-June, video: dusseldorf / riga, ANDREJSALA - LCCA, Riga, Latvia June-August, ON AIR - with Django Hernandez, LADEN-GEDAN, Malkasten, Dusseldorf, October-Novermber, art entre quatre murs, les Abattoirs, Toulouse, France

> Έκτη Δραστηριότητα

Ημερομηνία: 16/02/2009
Καλλιτέχνης: Tony Maslic (Nicosia, Belgrade, Rotterdam)

"Χαμένοι… Ανάμεσα σε κόσμους, λέξεις, σκέψεις, στιγμές, θορύβους, …η αίσθηση του να είσαι χαμένος, μια περιπέτεια χωρίς τέλος, μια εμπειρία, ένα πειραματικό ταξίδι…
Πολλά έργα τέχνης επιβάλλονται - παράγονται μέσα σε μια αυστηρά χειροπιαστή, εμπορική σφαίρα. Που και πως να πειραματιστούμε, που και πως να σκιαγραφήσουμε τον εαυτό μας εάν απλά ασπαζόμαστε τάσεις και μεθόδους ενός συνεχώς αυξανόμενου ισοπεδωτικού τρόπου ζωής σε μια υπέρ καπιταλιστική καταναλωτική κοινωνία οπού οι «αξίες» ταυτίζονται με την ατομική προβολή διαμέσου των υλικών προϊόντων που κάποιος επιτυχημένος, κάποιος που καθρεφτίζεται μέσα από αυτά, χρησιμοποιεί και καταφέρνει να τα παρουσιάσει ως «αξίες», όπως π.χ. το κινητό τηλέφωνο που κρατά ή το αυτοκίνητο που οδηγεί. Τούτο το έργο δεν είναι για πούλημα… τούτο το έργο δεν υπάρχει …εκτός και αν γίνεις κομμάτι του… Πουλιέσαι;"

Σύντομο Βιογραφικό
Μετά από ένα δεκαετή νομαδικό τρόπο ζωής και παραγωγής τέχνης και έχοντας στο ενεργητικό του συμμετοχές σε πολλές διεθνείς εκθέσεις αλλά και μια μεγάλη τριετή αποχή ο Tony Maslic παρουσιάζει την καινούργια του δουλειά. Ο Tony Maslic τον τελευταίο καιρό ζει και εργάζεται στη Κύπρο.

> Έβδομη Δραστηριότητα

Ημερομηνία: 23/02/2009
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος + Βάσω Σεργίου (Λευκωσία)
Τίτλος Δραστηριότητας: Εμπειρία: μια γήινης διάστασης πράξη

"Το υπό-είναι είναι μια παρασιτική ύπαρξη με μοναδικές αξίες (υφιστάμενο χαρακτήρα). Συνεργάζεται με το ανθρώπινο σώμα όταν αυτό βρίσκεται σε εμβρυικό στάδιο (μετά τον 3ο μήνα της κύησης). Το υπό-είναι εμπλέκεται με τον ανθρώπινο εγκέφαλο και η σχέση τους γίνεται απόλυτη. Στην γέννα το υπό-είναι είναι ήδη απόλυτα εξαρτημένο από τον φορέα ως προς την τρισδιάστατη γήινη ύπαρξή του. Μέσα από τη σχέση τους δημιουργούνται διάφορες καταστάσεις για την παραγωγή. Μέσα από τη σχέση τους δημιουργούνται διάφορες καταστάσεις για την παραγωγή ενέργειας. Αυτές ονομάζονται εμπειρίες και…".

Μια ματιά στον κόσμο του/a look at the world of Big Other's Little Others

Τι μας είπε ο ψυχολόγος/ Psychologist's conclusion over the activity

Ο ψυχολόγος της δραστηριότητας Big Other's Little Others ήλθε, είδε (δεν έφριξε) και έβγαλε το πόρισμά του. Enjoy! Η εικαστική ομάδα ξεκίνησε το πειραματικό της πρότζεκτ με μοναδικό κανόνα το ότι δεν θα υπάρχουν κανόνες – το πρότζεκτ όχι μόνο δεν θα είχε δομή αλλά ούτε καν θεματικούς άξονες. Μοναδικός στόχος ήταν η αλληλεπίδραση των καλλιτεχνών μεταξύ τους και το οποιοδήποτε παραχθέν εικαστικό αποτέλεσμα. Το ελάχιστο αυτό πλαίσιο εργασίας επέτρεπε στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες να επέμβουν, να παρέμβουν, να αλληλεπιδράσουν, να αγνοήσουν ή ακόμα και να καταστρέψουν τη δουλειά των υπολοίπων. Οι καλλιτέχνες εγκατέλειπαν τον προσωπικό τους χώρο - δηλ. το προσωπικό τους στούντιο - και με τη συμμετοχή τους στο πρότζεκτ ουσιαστικά παραιτούνταν από την ασφάλεια που ενυπάρχει και συνοδεύει τη μοναχική/ατομική δημιουργία. Επιπρόσθετα, οι καλλιτέχνες δεσμεύονταν να λειτουργήσουν ως άνθρωποι αλλά και ως επαγγελματίες κάτω από τη θέα του Big Other που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο πρότζεκτ αλλά και η δική μου παρουσία ως ψυχολόγου. Επιπρόσθετα, η συνύπαρξη καλλιτεχνών στον ίδιο χώρο και η προσπάθειά τους να δημιουργήσουν στην παρουσία των άλλων σήμαινε ότι ρίσκαραν τόσο τον τρόπο που οι άλλοι τους έβλεπαν αλλά και τον τρόπο που οι ίδιοι έβλεπαν τον εαυτό τους. Τα συγκεκριμένα αυτά δεδομένα δημιούργησαν ακριβώς συνθήκες μέγιστου ρίσκου για όλους. Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών μπροστά σε αυτές τις αβέβαιες συνθήκες και κυρίως μπροστά στην απουσία ενός κοινού θεματικού άξονα, που θα λειτουργούσε ως συνεκτικός στόχος για την ομάδα, αισθάνθηκε έντονη ανασφάλεια, αβεβαιότητα και φόβο. Σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η συναισθηματική φόρτιση που δημιουργούσε αυτό το τεχνητό κενό η ομάδα βρήκε διέξοδο μέσα από την κατασκευή ενός “Θεού”. Ο από μηχανής αυτός “Θεός” της ομάδας επιφορτίστηκε με το καθήκον να θέτει αποστολές και να καθοδηγεί θεματικά την ομάδα κάτι που θα επέτρεπε σε αυτή να έχει ένα κοινό σκοπό. Στη συνέχεια, ο “Θεός” συμπτωματικά αντικειμενοποιήθηκε, μέσα από τους προσωπικούς συμβολισμούς ενός μέλους της ομάδας, και πήρε την απρόοπτη και παράδοξη μορφή ενός ψυγείου το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή ανάμεσά μας. Στην πορεία, ένα άλλο μέλος της ομάδας προσέδωσε στο ψυγείο και ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά προφανώς για να αισθανθεί το “Θεό” ως προσιτότερο. Βεβαίως, όπως συμβαίνει με όλους τους “Θεούς” που φτιάχνονται για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες της στιγμής, και ο συγκεκριμένος “Θεός” εγκαταλείφθηκε ξαφνικά σε λιγότερο από δύο μέρες. Η εγκατάλειψη του “Θεού” όμως σηματοδοτούσε μια ψυχολογική κίνηση της ομάδας προς τα εμπρός μια και τώρα η ομάδα έψαχνε να βρει το νόημα της ύπαρξής της και την ταυτότητά της μέσα από τα ίδια της τα μέλη χωρίς να έχει την ανάγκη να επικαλείται και να προσβλέπει σε από μηχανής “Θεούς”. Από τις πολύ πρώτες μέρες η ομάδα συγκρούστηκε με την παγίδα στην οποία η ίδια είχε πέσει. Η μοναδική αρχική συμφωνία μεταξύ των καλλιτεχνών, ότι δηλαδή δεν θα υπάρχουν κανόνες και άρα θα ξεκινούσαν να συνυπάρχουν και να δημιουργούν από το μηδέν (μια κατάσταση tabula rasa), στην πραγματικότητα αποδείχτηκε ότι ήταν αδόκιμη και παραπλανητική. Όπως συμβαίνει και χαρακτηρίζει εμάς τους ανθρώπους είναι αδύνατο να ξεκινήσουμε από το μηδέν - το παρελθόν και τα όσα ζήσαμε καραδοκούν. Πολλές φορές, σε εμάς τους ανθρώπους, το παρόν που φτιάχνουμε και ζούμε επηρεάζεται και σχηματίζεται από το παρελθόν μας. Και η ομάδα αναπόφευκτα συγκρούστηκε με αυτό το ανθρώπινο δεδομένο. Γρήγορα λοιπόν διαφάνηκε ότι το κάθε μέλος έφερνε μαζί του μια διαφορετική και πολύ προσωπική κουλτούρα – ένα μέλος αναπτύχθηκε σε κυπρο-γερμανικό έδαφος, ένα άλλο σε καναδο-αγγλικό, ένα άλλο σε κυπρο-αυστραλο-αγγλικό, ένα άλλο σε ιρλανδο-αγγλικό, ένα άλλο σε κυπρο-ιταλικο-κινεζικό κλπ. Πέρα από αυτή την ανομοιογένεια όσο αφορά στην επαφή με διαφορετικές κουλτούρες τα μέλη της ομάδας ήδη έφερναν μαζί τους ιδιοσυγκρασιακές μεθόδους καλλιτεχνικής δημιουργίας, έκφρασης, χρήσης υλικών κλπ. Σημαντικό ήταν επίσης ότι το κάθε μέλος αντιλαμβανόταν ακόμα και την έννοια της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης και συνεργασίας εντελώς ιδιοσυγκρασιακά. Για κάποια μέλη αλληλεπίδραση σήμαινε να δημιουργούν μαζί (hands-on) πάνω στο ίδιο έργο και να βρίσκονται διαρκώς σε γεωγραφική και ψυχική εγγύτητα. Για κάποια άλλα αλληλεπίδραση σήμαινε να αναπτύξουν ένα διάλογο ανάμεσα στα έργα τους χωρίς κατ’ ανάγκη να δουλεύουν πάνω στα ίδια έργα. Για κάποια άλλα μέλη αλληλεπίδραση σήμαινε ένα παιχνίδι ανάμεσα στα έργα τους με βάση την τοποθέτησή τους στο χώρο. Για άλλα αλληλεπίδραση σήμαινε απλές παρεμβάσεις ή την απλή χειρωνακτική βοήθεια ενός καλλιτέχνη προς τον άλλο. Η διαφορετικότητα αυτή ως προς τους προσωπικούς κώδικες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης εκφράστηκε και σε ακόμα ένα σημαντικό επίπεδο. Στο επίπεδο του πως πλησιάζω το συνάδελφο καλλιτέχνη. Κάποια μέλη προτού πλησιάσουν περίμεναν να προσκληθούν από τον Other. Κάποια άλλα μέλη με το πέρασμα του χρόνου πλησίασαν από μόνοι τους επιλεκτικά εκείνον τον Other με τον οποίο αισθάνθηκαν την απαιτούμενη οικειότητα. Κάποια άλλα μέλη προσδοκούσαν και ανέμεναν την αλληλεπίδραση από το πρώτο δευτερόλεπτο ύπαρξης της ομάδας και όταν η αλληλεπίδραση δεν συνέβαινε αισθάνθηκαν αναγκασμένοι πια να προσκαλέσουν τον Other. Κάποια άλλα μέλη απλά δεν πλησίασαν ποτέ τον Other. Αγαπητέ επισκέπτη, Η εικαστική έκθεση που ζεις αυτή τη στιγμή αποτελεί το στιγμιότυπο της 10ης μέρας ζωής της ομάδας. Το στιγμιότυπο αυτό απλά αποδίδει τα τεκταινόμενα στην ομάδα τη 10η μέρα ζωής της και οπωσδήποτε δεν αποτελεί ένα τελικό προϊόν που είχε ως αυτοσκοπό την έκθεσή του. Αυτό που ζεις είναι το τελευταίο επεισόδιο μια διαδικασίας που έχει παγώσει ξαφνικά. Έτσι και αλλιώς αυτό ήταν τελικά και το πείραμα…

The artistic team started its experimental project based on the rule that there will be no rules – there would be no structure nor thematic hubs/ keystones. The only aim would be the interaction among the artists and the final artistic result. This limited framework of work allowed the participants - artists to interfere, to interplay, to ignore or even to destroy the job of the others. The artists abandoned their personal space, that is their private studio, and with their participation in the project actually quitted from the security that exists/ is presupposed and accompanies individual creation. In addition, the artists were committed to function both as people as well as professionals under the eye of the Big Other that in this case were the other participants as well as my own presence as a psychologist. Moreover, the co-existence of artists in the same space and their attempt to create in the presence of others meant that they put at risk not only the way others viewed them but also the way they viewed themselves. Precisely these specific facts created conditions of great risk for everyone. The majority of the artists felt intense insecurity, uncertainty and fear due to these special conditions and mainly because of the lack of a common thematic hub that would function as the common aim/target for the team. In an attempt to overcome this emotional pressure generated by this technical gap, the team found a way out through the creation/invention of a “God”. This “ex machina” God of the team was loaded with the duty to dictate/impose missions and to guide the team thematically, something that would allow the team to have a shared, common purpose. Soon afterwards, that “God” was by coincidence objectified because of a participant’s personal symbolisms and took/assumed the unexpected and paradoxical form of a fridge which is at present among us. Later on, another team member gave the fridge human characteristics, obviously in order to feel “God” as more accessible. Of course, as it is usually the case with all “Gods” who are invented to serve certain instant needs, that specific “God” was suddenly abandoned in less than two days. The jilt of this “God” showed a psychological move of the team forward, since the team was now trying to find the meaning of its very existence and its identity through its own members, without feeling the need to invoke and appeal to “Gods ex machina”. From the very first days the team confronted the trap in which it had fallen. The single original deal among the artists, that there would be no rules and therefore they would start to co-exist and create from the zero point (a tabula rasa situation), was proved to be impossible and misleading in reality. As it is always the case with human beings, it is impossible to start from zero – the past and whatever we have lived/experienced are waiting for us. Many times the present we live is influenced and formed by our past. Thus, it was inevitable for the team to come against that human fact. Therefore, it soon became evident/apparent that every team member brought with it a different and very personal culture – a member developed in/on a Cypriot-German environment/base, another in a Canadian-English, another in Cypriot-Australian- English, another in an Irish-English, another in an Cypriot-Italian-Chinese etc. Beyond this diversity as far as the contacts the team members had with different cultures is concerned, the members of the team already brought with them idiosyncratical methods of artistic creation, expression, material use etc. It was also important the fact that every member viewed even the notion of their interaction and cooperation completely idiosyncratically. For some members this meant creating together (hands on) on the same piece of art and being in geographical and psychic contact or resemblance. For others interaction meant to develop a dialogue between their creations even if they did not work on the same ones. For some other members interaction meant a kind of a game among their creations based on their placement in the exhibition space. For others interaction meant simple interventions or mere manual help of an artist to the other. This diversity in relation to the personal codes of communication and interaction was expressed in another significant level. The level of how I approach a colleague artist. Some members waited to be invited by the “Other” before approaching. Some others selectively approached the “Other” with who they felt the required familiarity as time went by. Some other members expected and looked forward to this interaction from the very first second of the team’s existence and when they observed that this failed to happen, they felt obliged to invite the “Other” themselves. Finally, there were members that failed to approach the “Other” completely. Dear visitor, The artistic exhibition you experience at the moment is the snapshot of the team’s tenth day of existence. This snapshot just describes the facts in the team on the tenth day of its life and it definitely does not consist the final product with the sole purpose being its own exhibition. What you experience is the final episode of a process that has suddenly frozen. That was the experiment anyway… Κλεάνθης Νεοφύτου/ Cleanthis Neophytou - Ψυχολόγος, Σύμβουλος/ Psychologist, Counsellor BA, BSc, MSc, τηλ.: 99778677, email: nkleanthis@hotmail.com

Big Other's Little Others

«Όσο πιο πολύ αισθανθώ, όσο πιο πολύ αισθανθώ σαν διαφορετικά πρόσωπα, όσες πιο πολλές προσωπικότητες αποκτήσω, όσο πιο έντονα, πιο στριγκά τις αποκτήσω, όσο πιο ταυτόχρονα αισθανθώ μ’ όλες αυτές, όσο πιο ομοιότροπα διαφορετικό, ανομοιότυπα προσεκτικός, υπάρξω, αισθανθώ, ζήσω, είμαι, τόσο πιο πολύ θα αποκτήσω τη συνολική ύπαρξη του Σύμπαντος....» Φερνάντο Πεσόα

Την εικόνα του καλλιτέχνη που εργάζεται μόνος στο studio του, αποκομμένος από όλους και όλα έρχεται να ανατρέψει η δεύτερη δραστηριότητα που διοργανώνει ο πολιτιστικός οργανισμός Στοά Αισχύλου στα πλαίσια του Arcade Project.
Κατά τη διάρκεια μιας βδομάδας, εννιά καλλιτέχνες, με εννιά διαφορετικά στυλ και τεχνοτροπίες, καλούνται να δημιουργήσουν και ουσιαστικά να συνυπάρξουν σε ένα κοινό χώρο. Ο μόνος κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνας. Το μοναδικό δεδομένο είναι ένας άδειος χώρος. Από εκεί και πέρα, όλα είναι δυνατά. Οι καλλιτέχνες μέσα από τη συνύπαρξή τους, καλούνται να πράξουν εντελώς ελεύθερα, με όποιες επιπτώσεις και το πιο σημαντικό, χωρίς το «δίχτυ ασφαλείας» του δικού τους εργαστηρίου. Όρια δεν υπάρχουν. Ο καθένας δικαιούται να επέμβει στη δουλειά του άλλου. Να την αλλάξει, να την καταστρέψει, να εμπνευστεί από αυτή ακόμα και να μείνει ανεπηρέαστος και απλά να ορίσει τα όριά του.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως η δημιουργία, θα είναι μια συλλογική διαδικασία και όχι μια ατομική ενέργεια. Θέλοντας και μη η έννοια του προσωπικού χώρου απλά δεν θα υπάρχει. Αν είναι κάτι που το πιο πιθανόν να συμβεί, είναι να δημιουργηθούν κάποιοι «ρόλοι», να αναπτυχθεί μια μικροκοινωνία.
Παρόν όλες εκείνες τις μέρες θα είναι ένας ψυχολόγος του οποίου ο ρόλος είναι σημαντικός. Θα επέμβει; Θα ενθαρρύνει; Θα μείνει αμέτοχος; Θα είναι απλά ένας παρατηρητής; Κανείς δεν ξέρει, ούτε καν ο ίδιος. Το μόνο που του ζητείται είναι να καταγράψει τη διαδικασία μέσα από μια επιστημονική ματιά.
Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, από την 1η μέχρι τις 8 Σεπτεβρίου, η πόρτα του χώρου θα είναι ανοικτή, για το κοινό ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία. Είναι και αυτό εξάλλου, μέρος της δραστηριότητας.
Τα εγκαίνεια θα γίνουν στις 10 Σεπτεμβρίου. Εκείνη τη βραδιά ο ψυχολόγος θα παρουσιάσει την καταγραφή της διαδικασίας, τα ευρήματά του και θα αναλύσει από τη δική του επιστημονική σκοπιά, τη βδομάδα του εργαστηρίου.
Οι καλλιτέχνες που θα συμμετέχουν είναι: Eλίνα Ιωάννου, Αθηνά Αντωνιάδου, Δημήτρης Νεοκλέους, Πανίκος Τεμπριώτης, Niki Savva , Stephen Little, Cedar Lewishon, Patti Ellis και Horst Weierstall.

Ψυχολόγος ο Κλεάνθης Νεοφύτου

Εγκαίνεια: 10 Σεπτεμβρίου 20:00, Διάρκεια 10 - 27/09/08

Η έκθεση θα είναι ανοικτή τις καθημερινές: 17:00-21:00 και Σάββατο: 11:00-18:00

What will happen if eight artists, leave their own personal work space and spend a week together, creating in a single common space? This is the main idea behind the workshop, of the second activity of Arcade Project by the Cultural Organisation Stoa Aeschylou. This idea, starts with a given : Art is a lonely process. The artist creates his works, in his/her own space, most of the times, privately. The final outcome is of course something that he/her has created without any external factors influencing the process. With this workshop, this is not the case though. New rules are set and a whole new process begins. In a single space, inside the space of Stoa Aeschylou and for a whole week eight artists are asked to create together and produce works for a common exhibition. There is only one condition: There are no rules. Each one is allowed and encouraged to interfere or “intrude” into the other artists’ work. She/He may add something, express an opinion or even bring new ideas. There are no limits. What is interesting in this activity is that these eight artists work and express themselves artistically in eight different ways. So, if one interferes in the work of the other, this means that the “elements” she he will propose, will be new ones ( and that under other circumstances the artist would not consider into his or her work). The ultimate purpose, is that it won’t be clear who created those works. Because the style itself will not be clear. The second part of the workshop is the psychologist. During the week, a psychologist will be present in the whole process. His role is to observe and write down everything he sees and he finds interesting from his professional point of view. This might be the artists’ behaviour, who they work together, how their works develop, if they are affected by the environment and what kind of relationships will be developed. We assume that during this week, a contemporary society model wil arise. Some roles will be assigned. For example there might be a person who will act as the leader, maybe there will be a “loner”, a “sociable” etc. The psychologists will be present to write down exactly this. No one know how the workshop will end up or what the final results may be. Human behaviour has no patterns. Even when there is a final purpose: an exhibition. During the workshop, from 1-8 September, the doors of the place will be open to the public to come and see the whole process. It’s anyway a part of the activity. The opening will take place on 10 September 2008. During the night, the psychologist will present his conclusions, his findings and will give an analysis from a scientific point of vew, of this activity.
The participating artists are: Elina Ioannou, Athena Antoniadou, Demetris Neokleous, Panikos Tembriotis, Niki Savva, Stephen Little, Cedar Lewishon, Patti Ellis and Horst Weierstall.
The psychologist is Cleanthis Cleanthous.

Opening: 10 September 2008, 20:00, Duration: 10 - 27 September 2008

The exhibition will be open for the public: Mon-Fri 17:00-21:00 + Sat: 11:00-18:00

Arcade E.A.P ( Experimental Art Project)

Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Στοά Αισχύλου» διοργανώνει το «Arcade EAP (experimental art project)», με στόχο τη λειτουργία πειραματικών εργαστηρίων και εκθέσεων που θα προκαλέσουν ευκαιρίες για διάλογο γύρω από τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Πρόκειται για ένα χώρο Τέχνης όπου θα φιλοξενούνται εκθέσεις, διαλέξεις, εργαστήρια, έκδοση ψηφιακών και έντυπων μέσων, όλα με στόχο να συμβάλουν στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής έκφρασης με πυρήνα την Κύπρο. Η διαφορετικότητα του Arcade E.A.P. έγκειται στην ενεργή ανάμιξη των ίδιων των καλλιτεχνών στην επιμέλεια των εκθέσεών στις οποίες θα συμμετέχουν αλλά και στο ότι θα παρέχεται η ευκαιρία να λειτουργήσουν σαν επιμελητές σε δραστηριότητες που οι ίδιοι επιθυμούν να διοργανώσουν στοχεύοντας στον εικαστικό πειραματισμό αλλά και την προώθηση της πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας.

Το Arcade E.A.P. θα λειτουργεί σαν δίκτυο προώθησης πληροφοριών γύρω από την τέχνη και θα προβάλλει τους καλλιτέχνες και το έργο τους. Μελλοντικός στόχος είναι η δημιουργία residencies όπου θα παρέχεται χώρος εργασίας αλλά και διαμονής σε ξένους καλλιτέχνες, ανοίγοντας έτσι ένα δίαυλο επικοινωνίας με σύγχρονα ρεύματα τέχνης και σύγχρονες ομάδες καλλιτεχνών από το εξωτερικό. Το Arcade E.A.P. είναι ένα ευέλικτο πρόγραμμα που έχει σαν στόχο να σκιαγραφήσει τη πολυμορφία και τη διαφορετικότητα που διαπιστώνεται στον εικαστικό χάρτη. Γι΄ αυτό το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων είναι ανοικτό στο να δεχθεί εμπλουτισμό αν, καλλιτέχνες ή άνθρωποι των τεχνών γενικά, εισηγηθούν κάποια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα. Ενδυναμώνοντας την πολυφωνία, η παραγωγή και η ποικιλομορφία στα εικαστικά δρώμενα θα εμπλουτιστεί και θα δοθούν ευκαιρίες σε περισσότερους Κύπριους καλλιτέχνες να εμπλακούν ενεργά στον εικαστικό χάρτη αλλά και σε ξένους να γνωρίσουν την σύγχρονη κυπριακή τέχνη, ευελπιστώντας ότι η συνεργασία που θα προκαλέσουμε θα ανοίξει δρόμους για συμμέτοχη κυπρίων καλλιτεχνών σε περισσότερες διεθνείς διοργανώσεις.

Τα μέλη του οργανισμού «Στοά Αισχύλου» που διοργανώνει το «Arcade EAP / Ένα σύντομο βιογραφικό.
Ιδρυτικά μέλη και μέλη του Δ.Σ του σωματείου έχουν στο παρελθόν διοργανώσει τα διεθνή art projects Νoise of Coincidence.
Η «Στοά Αισχύλου» έχει διοργανώσει τρεις ομαδικές εκθέσεις
κατασκευών –εγκαταστάσεων.
ΗΧΟΣ-ΚΙΝΗΣΗ-ΦΩΣ 2006 Δημοτική Πινακοθήκη Λάρνακας
SPACE WALK 2007 Στοά Αισχύλου Λευκωσία
SPACE WALK 2 2007 Δημοτική Πινακοθήκη Λάρνακας

Rolling Frame

Λογκίνος Παναγή/Loginos Panagi + Πανίκος Τεμπριώτης/Panikos Tebriotis


Πανίκος Τεμπριώτης/Panikos Tebriotis, ηχητική εγκατάσταση/sound installation


Πανίκος Τεμπριώτης/Panikos Tembriotis, Casablanca


Δημήτρης Νεοκλέους/Demetris Neokleous, snailman odyssey


Μελίτα Κούτα/Melita Kouta, Βίντεο εγκατάσταση/video installation


Μελίτα Κούτα/Melita Kouta, Βίντεο εγκατάσταση/video installation


Στέλλα Ευαγγελίδου/Stela Evagelidou, φωτογραφίες/photography


Ιωάννου Μαρία/Ioannou Maria, text and video


Thomas Hoffmann, story-board


Ελευθερία ρούσου/Eleftheria Roussou, βίντεο/video + Στέλλα Ευαγγελίδου


Teopisti Stilianou, φωτογραφίες-εγκατάσταση/photo-installation


rolling frame overview


rolling frame overview 2


rolling frame overview 3


rolling frame overview 4


Nathalie Kyrou


rolling frame overview 5