Διαρρηγμένες ταυτότητες // InRoad identities
« Η Ιστορία που σημαδεύτηκε με την παραπλάνηση.
Εγώ.
Όλοι οι εγώ.
Ιστορία με κεφαλαίο
Οι ιστορίες με μικρό. Οι μικροκοσμικές μας ιστορίες.
Η δική σου η ιστορία. Η δική μου.
Και η μεγάλη ιστορία.
Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος να καταλαβαίνει μόνο ότι του συμβαίνει.
Άφθονες οι απαντήσεις. μονόπλευρες, ξερές, στεγνές και εντελώς αδιάβροχες στο χειροπιαστό σήμερα.
Απαντήσεις του χθές στα ερωτηματικά του σήμερα.
Ο Άλλος ;
Μα εγώ είμαι ο Άλλος.
Για κάθε άλλο υπάρχει πάντα κάπου ένα Εγώ.
Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι να ζούμε μόνοι;
Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβω;
Εγώ μέσα σ ένα δήθεν ομοιογενές συγκρότημα ανθρώπων προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει ταυτότητα. Βγαίνω έξω από την ιδεολογία του ανταγωνισμού. Δεν θέλω κάποιον Άλλο για να αγωνίζομαι. Μπορώ και θέλω ν’ αγωνίζομαι, αλλά όχι έναντια στον Άλλο. Μαζί με τον Άλλο. Ο Άλλος είμαι Εγώ. Πλάθομαι, αλλάζω το πλήθος των ταυτοτήτων που συμβιώνουν μέσα μου.
Ταυτότητα. Άπιαστη, συνεχώς μεταβαλλόμενη και εντελώς υποκειμενική ».
Διαρρηγμένες ταυτότητες είναι μία πολιτική περφόρμανς που αποτελείται από πεντακόσια κιλά κόκκινο χώμα και μία προσωπική αφήγηση από την καλλιτέχνη. Ο θεατής προσκαλείται να καθήσει γύρω από το τοποθετημένο σε σχήμα βουνού χώμα και να ακούσει.
Η αφήγηση είναι πλασμένη – όπως και η αντίληψη της ιστορίας – μέσα από το προσωπικό, το ιδιωτικό, και το δημόσιο κοινωνικό χώρο. Πρόκειται για την προσωπική μου αντίληψη για το τι σημαίνει να είναι κάποιος Κύπριος, γυναίκα ή απλώς Άλλος επηρεασμένη από την μοντέρνα Κυπριακή ιστορία και τις μετέπειτα επιδράσεις της στο σημέρινο τρόπο ζωής των νησιωτών. Το κυρίαρχο θέμα της αφήγησης είναι η πολύπλοκη και η αδέξια σχέση με τον ´Αλλο όπως και η άπιαστη, υβριδιακή φύση της ταυτότητας.
Το κόκκινο χώμα, τοποθετημένο σαν βουνό. αντιπροσωπεύει τον κύκλο της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας, τη ζωή και το θάνατο· είναι ένα αφιέρωμα στη τέχνη μέσα από την πιο αρχέγονη και απόλυτη έκφραση της δημιουργίας.
Η γη αυτή αντιπροσωπεύει τη κυπριακή γη, που προκαλεί θλίψη, είναι προς πώληση, διεκδικείται αλλά επιπλέον έχει πολλές δυνατότητες. Δοκιμάζω να προκαλέσω το θεατή μέσα απο το συναίσθημα του μη οικίου αλλά και μέσα από ένα συναίσθημα δυσφορίας να αναθεωρήσει το χρώμα, το φώς και τον ρυθμό των μοντέρνων καιρών. Αρκετές φορές οι ανθρώποι παραδίδονται απελπισμένα στους άλλους για να μην σκέφτονται, να μην ξέρουν, να μην ρωτούν αλλά να δραπετεύουν. Αλλά μόνο από τον ίδιο τους τον εαυτό δραπετεύουν καλύτερα. Καί μένουν με ακόμα μεγαλύτερο κενό και δυνατότερο το συναίσθημα της απώλειας.
Επιθυμώ κι άλλο χώρο κι άλλο χρόνο αλλά δεν ξέρω τι να τα κάνω πλέον.
Το αφηγηματικό μέρος των Διαρρηγμένων ταυτοτήτων αρχίζει στα γαλλικά με ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντουράς και την ομώνυμη ταινία του Αλάν Ρενέ Χιροσίμα αγάπη μου.
Ο διάλογος ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, των οποίων ο έρωτας φαίνεται αδύνατος, μιλάει για τον πόλεμο, την λήθη και την αγάπη. Μια ηχώ με το απελπισμένο σλόγκαν «Δεν ξεχνώ». που καταχρηστικά χρησιμοποιήθηκε από τους ελληνόφωνους Κύπριους. Διαρρηγμένες ταυτότητες είναι μια πρόσκληση να αναθεωρήσουμε την δεοντολογική πραγματεία του τι νομίζουμε ότι ξέρουμε. Φράσεις που έχουν χάσει το νοημάτους και έμειναν σαν αιωρούμενα φαντάσματα από το παρελθόν πάνω από την κοινή συνείδηση. Το τραύμα του θανάτου έχει αφεθεί ανοιχτό και αρνιούμαστε να το κοιτάξουμε. Χωρίς ερώτηση δεν θα πάρουμε καμιά απάντηση.
InRoad identities is a performance based on a visual installation of five hundred kilos of red earth and a personal narrative read by the artist. The spectator is invited to take a seat around and facing the mountain-like red earth while listening.
The narrative is constructed - as the perception of history- through the private and the public. It is about my personal feeling and perception of what it means to be Cypriot, woman or simply the Other while strongly inspired, as every single Cypriot is, from the modern Cypriot history and its possible subsequent influences on the present lifestyle of the islanders. The narrative’s key idea is the complex, awkward relationship to the Other, and the elusive, hybrid form of the complex notion of identity.
The red-earth-mountain is representing the cycle of our common human experience, life and death while it stands for tribute to art representing its most primitive and absolute expression of creation.
It is made from Cypriot land, a disputed land… land of sorrow, land to be sold and still, a land full of potential. I try to incite the spectator through the feeling of the not-familiar but also through a feeling of irritation to take a minute to question the colour, light and rhythm of our modern times. Very often people are desperately surrendering themselves to others in order not to think, not to know, not to question but to escape. But one is escaping the most from his-own or her-own self. And one is left with even greater emptiness and stronger feeling of loss.
I desire more space and time but I do not know what to do with them any more.
The narrative part of Inroad Identities starts in French with an extract from Marguerite Duras’s novel and Alain Renais’s film Hiroshima mon Amour. The dialogue between the two main characters, whose love affair seems impossible, is about war, memory and love. An echo to the hopeless slogan abusively used by Greek-speaking Cypriots “Don’t forget”. InRoad Identities is an invitation to question the normative discourse of what we think we know. Phrases that have lost their meaning and are left as suspended phantoms from the past above our common consciousness. The trauma of war has been left open and we refuse to question it. Without question we are never going to get an answer.
