Ένας χώρος σε 300 κομμάτια [a space in 300 pieces]-Lea Petrou

ένας χώρος σε 300 κομμάτια [a space in 300 pieces]

Ένα χωνάκι παγωτό με 2 μπάλες γεύση λεμόνι προσφέρεται στους επισκέπτες. H κάθε μπάλα προέρχεται και μοιραία αντιπροσωπεύει τη μια απ’ τις δυο πλευρές του νησιού. Το κάθε χωνάκι είναι τοποθετημένο σε ένα από τα ειδικά σχεδιασμένα και αριθμημένα, χάρτινα περιτυλίγματα, χρωματισμένα το κάθε ένα με διαφορετικές αποχρώσεις του κίτρινου.

Οι επισκέπτες καλούνται να συνδυάσουν το τσαλακωμένο και πιθανά λεκιασμένο από παγωτό περιτύλιγμά τους σε ένα ομαδικό και ανθρωπίνων διαστάσεων πάζλ 300 κομματιών.

Η σύνθεση αυτή που βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη κατά τη διάρκεια της έκθεσης, αντιπροσωπεύει διαφορετικές χρωματικές αναγνώσεις, ενώ η κίνηση των επισκεπτών στο χώρο, καθώς καλούνται να βρούν σε ποιό σημείο του δαπέδου τοποθετείται το συγκεκριμένο τετράγωνο που τους έτυχε, θυμίζει χορογραφία.

Η ολοκλήρωση του επί-δαπέδιου σχεδίου βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση από την επισκεψιμότητα του χώρου και τη διάθεση των επισκεπτών για διάδραση.

Η τελική εικόνα απεικονίζει ένα γεωγραφικό χώρο ο οποίος όμως εξελίσσεται σταδιακά μέσα σε έναν άλλο, αρχιτεκτονικό χώρο.

Η σχέση της Λίας Πέτρου με τη διάδραση είναι γνώριμη από προηγούμενα έργα της, όπου έχει προσκαλέσει τους επισκέπτες να συμμετέχουν είτε στην παραγωγή ή και στην παρουσίαση των έργων της, ώστε να γίνουν οι ίδιοι συμμέτοχοι στη δημιουργική της πράξη.

Το εικαστικό της έργο αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης διαφορετικών τρόπων ανάγνωσης και αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Η μετάφραση, οι μετατροπές, οι κώδικες και τα μετρικά συστήματα είναι έννοιες που την απασχολούν και προκύπτουν στην πρακτική της με διαφορετικούς τρόπους. Πιο συγκεκριμένα ασχολείται με ερμηνείες και λειτουργίες που προσδιορίζονται γεωγραφικά, όπως η αντίληψη που έχουμε σχετικά με το χρόνο, την κίνηση, και την ομιλία.

Με αυτούς και πολλούς άλλους τρόπους, το έργο της αποκτά έναν ανθρωπόμορφο χαρακτήρα ώστε το ακροατήριο να γίνεται το πλαίσιο αλλά και το περιεχόμενο της δουλειάς της.

Η Λία Πέτρου ζεί και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Chelsea College of Art and Design, στο Central St. Martins College of Art ενώ το 2002 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στον τομέα της Γλυπτικής του Royal College of Art του Λονδίνου. Έχει συμμετάσχει ως artist-in-residence στο ερευνητικό πρόγραμμα του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης CCA Kitakyushu της Ιαπωνίας και στη Cite International Des Arts του Παρισιού. Έχει λάβει το 2ο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη & Ζωής Σπυροπούλου (2008), υποτροφίες από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης το RCA το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης CCA Kitakyushu και τον οργανισμό ACAVA του Λονδίνου και έχει συμμετέχει σε εκθέσεις στην ελλάδα και το εξωτερικό.

Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε το σύνδεσμο: http://www.leapetrou.info/

Διαρρηγμένες ταυτότητες // InRoad identities

Διαρρηγμένες ταυτότητες // InRoad identities

Christa Antoniou

Διαρρηγμένες ταυτότητες // InRoad identities

« Η Ιστορία που σημαδεύτηκε με την παραπλάνηση.

Εγώ.

Όλοι οι εγώ.

Ιστορία με κεφαλαίο

Οι ιστορίες με μικρό. Οι μικροκοσμικές μας ιστορίες.

Η δική σου η ιστορία. Η δική μου.

Και η μεγάλη ιστορία.

Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος να καταλαβαίνει μόνο ότι του συμβαίνει.

Άφθονες οι απαντήσεις. μονόπλευρες, ξερές, στεγνές και εντελώς αδιάβροχες στο χειροπιαστό σήμερα.

Απαντήσεις του χθές στα ερωτηματικά του σήμερα.

Ο Άλλος ;

Μα εγώ είμαι ο Άλλος.

Για κάθε άλλο υπάρχει πάντα κάπου ένα Εγώ.

Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι να ζούμε μόνοι;

Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβω;

Εγώ μέσα σ ένα δήθεν ομοιογενές συγκρότημα ανθρώπων προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει ταυτότητα. Βγαίνω έξω από την ιδεολογία του ανταγωνισμού. Δεν θέλω κάποιον Άλλο για να αγωνίζομαι. Μπορώ και θέλω ν’ αγωνίζομαι, αλλά όχι έναντια στον Άλλο. Μαζί με τον Άλλο. Ο Άλλος είμαι Εγώ. Πλάθομαι, αλλάζω το πλήθος των ταυτοτήτων που συμβιώνουν μέσα μου.

Ταυτότητα. Άπιαστη, συνεχώς μεταβαλλόμενη και εντελώς υποκειμενική ».

Διαρρηγμένες ταυτότητες είναι μία πολιτική περφόρμανς που αποτελείται από πεντακόσια κιλά κόκκινο χώμα και μία προσωπική αφήγηση από την καλλιτέχνη. Ο θεατής προσκαλείται να καθήσει γύρω από το τοποθετημένο σε σχήμα βουνού χώμα και να ακούσει.

Η αφήγηση είναι πλασμένη – όπως και η αντίληψη της ιστορίας – μέσα από το προσωπικό, το ιδιωτικό, και το δημόσιο κοινωνικό χώρο. Πρόκειται για την προσωπική μου αντίληψη για το τι σημαίνει να είναι κάποιος Κύπριος, γυναίκα ή απλώς Άλλος επηρεασμένη από την μοντέρνα Κυπριακή ιστορία και τις μετέπειτα επιδράσεις της στο σημέρινο τρόπο ζωής των νησιωτών. Το κυρίαρχο θέμα της αφήγησης είναι η πολύπλοκη και η αδέξια σχέση με τον ´Αλλο όπως και η άπιαστη, υβριδιακή φύση της ταυτότητας.

Το κόκκινο χώμα, τοποθετημένο σαν βουνό. αντιπροσωπεύει τον κύκλο της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας, τη ζωή και το θάνατο· είναι ένα αφιέρωμα στη τέχνη μέσα από την πιο αρχέγονη και απόλυτη έκφραση της δημιουργίας.

Η γη αυτή αντιπροσωπεύει τη κυπριακή γη, που προκαλεί θλίψη, είναι προς πώληση, διεκδικείται αλλά επιπλέον έχει πολλές δυνατότητες. Δοκιμάζω να προκαλέσω το θεατή μέσα απο το συναίσθημα του μη οικίου αλλά και μέσα από ένα συναίσθημα δυσφορίας να αναθεωρήσει το χρώμα, το φώς και τον ρυθμό των μοντέρνων καιρών. Αρκετές φορές οι ανθρώποι παραδίδονται απελπισμένα στους άλλους για να μην σκέφτονται, να μην ξέρουν, να μην ρωτούν αλλά να δραπετεύουν. Αλλά μόνο από τον ίδιο τους τον εαυτό δραπετεύουν καλύτερα. Καί μένουν με ακόμα μεγαλύτερο κενό και δυνατότερο το συναίσθημα της απώλειας.

Επιθυμώ κι άλλο χώρο κι άλλο χρόνο αλλά δεν ξέρω τι να τα κάνω πλέον.

Το αφηγηματικό μέρος των Διαρρηγμένων ταυτοτήτων αρχίζει στα γαλλικά με ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντουράς και την ομώνυμη ταινία του Αλάν Ρενέ Χιροσίμα αγάπη μου.

Ο διάλογος ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, των οποίων ο έρωτας φαίνεται αδύνατος, μιλάει για τον πόλεμο, την λήθη και την αγάπη. Μια ηχώ με το απελπισμένο σλόγκαν «Δεν ξεχνώ». που καταχρηστικά χρησιμοποιήθηκε από τους ελληνόφωνους Κύπριους. Διαρρηγμένες ταυτότητες είναι μια πρόσκληση να αναθεωρήσουμε την δεοντολογική πραγματεία του τι νομίζουμε ότι ξέρουμε. Φράσεις που έχουν χάσει το νοημάτους και έμειναν σαν αιωρούμενα φαντάσματα από το παρελθόν πάνω από την κοινή συνείδηση. Το τραύμα του θανάτου έχει αφεθεί ανοιχτό και αρνιούμαστε να το κοιτάξουμε. Χωρίς ερώτηση δεν θα πάρουμε καμιά απάντηση.

InRoad identities is a performance based on a visual installation of five hundred kilos of red earth and a personal narrative read by the artist. The spectator is invited to take a seat around and facing the mountain-like red earth while listening.

The narrative is constructed - as the perception of history- through the private and the public. It is about my personal feeling and perception of what it means to be Cypriot, woman or simply the Other while strongly inspired, as every single Cypriot is, from the modern Cypriot history and its possible subsequent influences on the present lifestyle of the islanders. The narrative’s key idea is the complex, awkward relationship to the Other, and the elusive, hybrid form of the complex notion of identity.

The red-earth-mountain is representing the cycle of our common human experience, life and death while it stands for tribute to art representing its most primitive and absolute expression of creation.

It is made from Cypriot land, a disputed land… land of sorrow, land to be sold and still, a land full of potential. I try to incite the spectator through the feeling of the not-familiar but also through a feeling of irritation to take a minute to question the colour, light and rhythm of our modern times. Very often people are desperately surrendering themselves to others in order not to think, not to know, not to question but to escape. But one is escaping the most from his-own or her-own self. And one is left with even greater emptiness and stronger feeling of loss.

I desire more space and time but I do not know what to do with them any more.

The narrative part of Inroad Identities starts in French with an extract from Marguerite Duras’s novel and Alain Renais’s film Hiroshima mon Amour. The dialogue between the two main characters, whose love affair seems impossible, is about war, memory and love. An echo to the hopeless slogan abusively used by Greek-speaking Cypriots “Don’t forget”. InRoad Identities is an invitation to question the normative discourse of what we think we know. Phrases that have lost their meaning and are left as suspended phantoms from the past above our common consciousness. The trauma of war has been left open and we refuse to question it. Without question we are never going to get an answer.

Spaghetti Polognese

SPAGHETTI POLOGNESE – Art Exhibition

BEAUTIFUL POLISH BIKERS is a group of 6 independent Polish individuals living temporarily in Cyprus and working in different areas of art. Together with STOA AESCHYLOU and a respected performer from Poland invited especially for this occasion, they have prepared a project titled SPAGHETTI POLOGNESE. Over 2 beautiful evenings (1& 2 March 2010) you will have opportunity to see the product of their collaboration: paintings by Maya Sikorska, telephotography by Anna Citak and Magdalena Piekarz, film by Ewa Musialik, lamp sculpture by Gabriel Obolewicz and a butoh performance by Pawel Dudzinski. After the event BEAUTIFUL POLISH BIKERS invite you to a party with successful Polish DJ Edee Dee - place TBA.

Exhibition opens on Monday, March 01 at 20.00

MAJA SIKORSKA

1. Maja Sikorska, Paintings - Memory Portraits

www.mayasikorska.com

Painter, photographer, graphic and graphic designer. Currently living and working in the more forgiving weather conditions of Cyprus since graduating from The Academy of Fine Arts in Krakow (Poland) in 2008, she has been an active artist with many exhibitions.

"Memory Portraits" is a series of 9 oil paintings painted in 2008 and 2009.

“Composite sketches” or memory portraits are very interesting from a psychological point of view. What we memorize; how we recall things; why we recall this as opposed to that; why this way; was it like this; is it really like that? While painting, I initially concentrated on re-creating a close-to-real image of a human being along with surrounding aura, mood or atmosphere which accompany my idea of that person. What I think is quite natural, while writing about it is indeed trivial. I used my memory and emotional resources, however, with time, memory quickly became an insufficient guide to me. While trying to re-create not only an image kept in my memory but something more complete – a past experience, something ephemeral and without shape – apart from things I remembered and things I knew, I quickly started to utilize something which was always inside of me: a feeling. Then, the art of painting became a contemplation of the experience where form/shape does not determine the objectively defining frames anymore.

ANNA CITAK, MAGDALENA PIEKARZ

2. Anna Maria Citak, Magdalena Piekarz, Telephotography – The am project

http://www.wix.com/amprojectdublin/am-project

Two architects from Poland who graduated from Krakow University of Technology and living in Cyprus since January 2009. Apart from architecture, they’ve been always strangely attracted to photography, seeing it as a form of communication.

The am project is a visual dialogue between Magdalena and Anna. Forty pairs of pictures represent morning moments captured and sent via MMS before everyday rush. Using their phone cameras they created a visual diary of 2 months of their daily lives. Pictures were taken during May and June 2008 in Dublin, Paris, Santander and Krakow.

PAWEL DUDZINSKI

3. Paweł Dudziński, Butoh performance (modern Japanese dance)

http://www.youtube.com/watch?v=E4JiXt3Eq7g

66 year old dancer, sculptor and a founder of "Performer Theater" where butoh has a central role. Butoh is a modern Japanese dance traditionally performed in white body makeup with slow hyper–controlled motion. Learning from such masters as Tatsumi Hijikata and Kazuo Ohno, Dudziński has developed his own way of performing butoh.

Dudzinski, in his artistic research, is without a doubt one of the greatest performers and innovators of modern art. He leaves behind the previous tradition of the dance of darkness "ankoku butoh" and moves towards the light.

from Wikipedia:

Butoh (舞踏, Butō) is the collective name for a diverse range of activities, techniques and motivations for dance, performance, or movement inspired by the Ankoku-Butoh (暗黒舞踏, ankoku butō) movement. It typically involves playful and grotesque imagery, taboo topics, extreme or absurd environments, and is traditionally "performed" in white-body makeup with slow hyper-controlled motion, with or without an audience. But there is no set style, and it may be purely conceptual with no movement at all. Its origins have been attributed to Japanese dance legends Tatsumi Hijikata and Kazuo Ohno.

EWA MUSIALIK

4. Ewa Musialik, Film – The World Is My Home

10 minutes, Poland, 2008, Colour, Director: Ewa Musialik, Weronika Bien

http://www.youtube.com/watch?v=G-LNc4BBT1Q

Architect, interior designer and initiator of MUCK-IN Foundation. Graduated from Krakow University of Technology and The Academy of Fine Arts. She is married to architecture but for many years she has been having an affair with film. One of the results of this is a short documentary she made with Weronika Bień for Polish TV titled ‘The World Is My Home’.

The movie is about Adam Chałupski, a young polish man who was living an ordinary life when one day he decided to change everything and cycle alone to India. The film is a collage of his photographs taken during the trip and an interview with him which was made after his return to Poland.

GABRIEL OBOLEWICZ

5. Gabriel Obolewicz – “Cloud Lamp” 200 x 120 x 50 cm

Trained as an architect, his secret passion has always been boxes, containers and things to fill or to empty. One evening, drinking wine from a plastic cup, he was repeatedly blinded by a bare bulb hanging from the ceiling. "Eureka!"- he shouted! And from then on, we can marvel at how this brilliant idea materialized as sculpture and light.

Developing the idea of low-tech and digital fabrication, using simple and commonly found elements like plastic cups, he was interested in what we can design by repeating small elements. In nature there are many such examples, such as a huge shoal of fish deterring predators by creating from itself new intimidating forms. Even looking on how our world is built, matter it’s a structure of atoms. Cloud lamp is a synthesis of physical phenomena to form.

GRZEGORZ WILK

6. Grzegorz Wilk, Film – “Flaneur”

Grzegorz Wilk was born in 1980 in Krakow, and graduated in architecture from Technical University of Krakow in 1982. After spending almost 3 years in Walled Lefkosia from 2007, he is now living with his mother in a one-bedroom apartment and drives a Fiat Panda. He grew up in an area that was considered a suburb of both Krakow and Nowa Huta (which was a brand new socialist city built from scratch in the 1950s in opposition to the conservative, historical atmosphere of old Krakow). This background has formed a human with a specific sense of perception, interested in discreet exploring and observing people in urban spaces using bicycle and camera.

A video project made in January 2008 in collaboration with Adam Chałupski, this was an attempt to experience the space of Ledra street as it was originally created without any political or social obstacles. The aim was to create a flaneur effect by riding on a tricycle with a specially stabilized video camera through the street like there was no disrupting border wall.

from Wikipedia:

Flâneur comes from the French masculine noun which has the basic meanings of "stroller", "lounger", "saunterer", "loafer"—which itself comes from the French verb flâner, which means "to stroll". Charles Baudelaire developed a derived meaning of flâneur—that of "a person who walks the city in order to experience it".

The concept of the flâneur has also become meaningful in architecture and urban planning describing those who are indirectly and unintentionally affected by a particular design they experience only in passing.

Around

AROUND

Rémy Rivoire

Artiste plasticien

Vit et travaille à Marseille

Ο καλλιτέχνης Rémy Rivoire παρουσιάζει το πρόγραμμα AROUND που επιχειρεί μέσω μιας σειράς από residencies και εκθέσεις σε πολλές μεσογειακές πόλεις (Αλγέρι, Κάιρο, Βηρυτός, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Lubjiana, Λευκωσία) να διεξάγει τον διάλογο σχετικά με τις τοπικές πολιτιστικές και πολιτικές ανησυχίες. Το τοπίο, η ιστορία, τα γεωπολιτικά στοιχεία της κάθε πόλης και η πολιτική χαρακτηρίζουν τις μετακινήσεις του καλλιτέχνη.

Ο καλλιτέχνης συμμετείχε στο εργαστήριο Noise Crossings της εικαστικής ομάδας Noise of Coinsidence το 2004 και επιστρέφει στην Κύπρο για να μελετήσει τα «φαινομενικά» σύνορα του νησιού, την «πράσινη γραμμή» και την περιοχή της Αμμοχώστου (Βαρώσι).

Ο Rémy Rivoire θα παρουσιάσει μια εγκατάσταση στον χώρο της Στοάς Αισχύλου το Παρασκευή 12/2/2010 και η έκθεση θα διαρκέσει εώς τις 21 του ίδιου μήνα. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν η ώρα 20:00.

Παράλληλα θα παρουσιάζεται η δουλειά των καλλιτεχνών Ελένης Σκουλιά και Μαίρης Χριστοδούλου με τίτλο «ήχος ή/και εικόνα», που πραγματεύεται την αποσύνδεση του ήχου από την εικόνα. Θα είναι μια διαδικασία κατασκευής δύο οθονών προβολής σε σχήμα παρενθέσεων και θα αποτελέσει ένα live performance που θα συνυπάρξει για μια εβδομάδα με τη δουλειά του καλλιτέχνη Remy Rivoire στον εκθεσιακό χώρο της 'Στοάς Αισχύλου'.

The artist Rémy Rivoire presents the program AROUND which attempts, through a series of residencies and exhibitions in many Mediterranean cities (Algiers, Cairo, Beirut, Istanbul, Athens, Lubjiana, Nicosia), to conduct a dialogue on local, cultural and political concerns. The scenery, history, geopolitical aspects of each city and the politics that characterize the movement of the artist.
The artist participated in the workshop of artistic Noise Crossings Group Noise of Coinsidence in 2004 and returned to Cyprus to study the "phenomenon" of the island borders, the Green Line and the area of Famagusta (Varosha).
The artist Rémy Rivoire will present an installation at the Stoa Aeschylou on Friday, 12/2/2010 and the exhibition will be open for the public until the 21st of the same month. The opening will take place and at 20:00.
The work of the artists Eleni Skoula and Mary Katharine Christodoulou with the title "sound and / or picture'' will also be presented. The work deals with the decoupling of sound from image. It will be a process of constructing two projection screens shaped like brackets and will take place as a live performance that will coexist for a week with the work of the artist Remy Rivoire at Stoa Aeschylou.

Do it Yourself

“Do It Yourself”

Η παράσταση επιχειρεί μια κινησιακή-εικαστική πραγματεία πάνω στην απουσία υπόστασης. Πραγματεύεται την έννοια της απουσίας υπόστασης, αναπαριστώντας μια διαδικασία εξόδου από τον Εαυτό και επανεμφάνισης του. Εξετάζει την ανυπαρξία ως εναντιομέρεια του εαυτού και συνάμα κατάργησή του. Ένα εγχείρημα αυτοματαίωσης-επιστροφής, μια τοπολογία του μηδενός. Μια διαδραστική δουλειά όπου πραγματικό και φανταστικό συνυπάρχουν καθώς το ψηφιακό σώμα αλληλεπιδρά με τον performer όχι μόνο ως απλή αντανάκλασή του αλλά και ως alter-ego του. (Η παράσταση παρουσιάστηκε στο 1^ο Φεστιβάλ Χορού, Κίνησης & Παραστατικών Τεχνών «No... Body» τον Νοέμβριο στο θέατρο Παλλάς στη Λευκωσία)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη / Σκηνοθεσία: Μάριος Κυριακού, Αθηνά Πική, Άννα Φωτιάδου

Δραματουργία: Μάριος Κυριάκου

Χορογραφία / Κίνηση: Αθηνά Πική

Video Art / Σκηνική Επιμέλεια: Άννα Φωτιάδου

Μουσική Σύνθεση: Christopher Malapitan

Κοστούμια: Φρόσω Μαύρου

The caravan

The organization „ Aeschylus Arcade» presents its artistic proposal for a mobile exhibition, as part of its cultural activities.

The general idea includes the use of a caravan as an exhibition space, which will be positioned in different locations of the capital and later it might travel outside of Nicosia. The aim is to have the thematic of each „exhibition” related directly to the location and having references to its history, architecture, tradition and also to the political moments that the location might be connected to, always expressed through an artistic point of view.

The project will be executed in collaboration with the municipality of Nicosia regarding the search for the locations, the authorisation for the use of these locations and for the promotion of the project.

The artists interested in participating in the project and have a proposal for a specific thematical “exhibition” are been called to submit them to the email address: arcade.project@cytanet.com.cy or to mail them to the address: Aeschylus Arcade, Aeschylou Street 75b, 1011 Nicosia, until the 15^th of April 2010.

The phone numbers 00357 99 686209 (Demetris Neocleous) and 00357 99 433418 (Panikos Tembriotis) are also available.

Ανακοίνωση των Δραστηριοτήτων που θα πραγματοποιηθούν στη Στοα Αισχύλου κατα τη διάρκεια του 2010

Η «Στοά Αισχύλου» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2007 στη Λευκωσία με στόχο το διάλογο γύρω από τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία μέσα από τη λειτουργία πειραματικών εργαστηρίων και εκθέσεων. Στα πλαίσια του «Arcade EAP (experimental art project)» ο χώρος Τέχνης στην οδό Αισχύλου, στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας, φιλοξενεί εκθέσεις, διαλέξεις και εργαστήρια, ενώ προωθεί την έκδοση ψηφιακών και έντυπων μέσων, όλα με στόχο τη συμβολή στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής έκφρασης με πυρήνα την Κύπρο.

Η διαφορετικότητα του Arcade E.A.P. έγκειται στην ενεργή ανάμιξη των ίδιων των καλλιτεχνών στην επιμέλεια των εκθέσεών στις οποίες πρόκειται να συμμετέχουν αλλά και στο ότι παρέχεται η ευκαιρία να λειτουργήσουν σαν επιμελητές και για διάφορες δραστηριότητες που οι ίδιοι επιθυμούν να διοργανώσουν, με απώτερο σκοπό τον εικαστικό πειραματισμό αλλά και την προώθηση της πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας.

Το Arcade E.A.P. λειτουργεί σαν δίκτυο προώθησης πληροφοριών γύρω από την τέχνη και προβάλλει τους καλλιτέχνες και το έργο τους. Μελλοντικός στόχος είναι η δημιουργία residencies, δηλαδή η παροχή χώρου εργασίας αλλά και διαμονής σε ξένους καλλιτέχνες, γεγονός που αναμένεται να δώσει το έναυσμα για το άνοιγμα ενός διαύλου επικοινωνίας με σύγχρονα ρεύματα τέχνης και σύγχρονες ομάδες καλλιτεχνών από το εξωτερικό. Έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι πιο κάτω δραστηριότητες:

“Rolling frame”

“Big other’s little other”

“Mondays at Arcade”:

Le Petit Chaperon Rouge - Eva Michalaki

Chimera (Χiμαιρα)

Corrupted city- Μαρίνα Γεωργίου - Γεωργία Σκουτάρη - Αγνή Δημητρίου

Lost - Tony Maslic (Nicosia, Belgrade, Rotterdam)

Τελετουργία- Χαράλαμπος + Βάσω Σεργίου (Λευκωσία)

Στο κόσμο του… - Μιχάλης Νικολαίδης (Düsseldorf)

Η δική μου Λήδρας - Adi Atassi (Λευκωσία)

Darkness Rising or Music for the people suffering from the sponanteous human combustion syndrome - Κωσταντίνος Ευαγγελίδης (Λευκωσία)

Για τον τρέχοντα χρόνο 2010-2011 προγραμματίζουμε τις πιο δραστηριότητες:

Stoa unravels Political Landscapes –Στη Στοά ξεδιπλώνονται Πολιτικά Τοπία/In road identities

“Artists with attitude”, ”The Beehive experiment”

Stoa unravels Political Landscapes-« Χαρτοδομική»

/Δημήτρης Νεοκλέους

Stoa unravels Political Landscapes/ Panikos Tembriotis -Mixed media and sound installation.

Pan-European Bridge 2010 /την

δραστηριότητα διοργανώνει σε συνεργασία με τη Στοά Αισχύλου ο καλλιτέχνης Tony Maslic

Stoa unravels Political Landscapes / Το Love[in] a different kefte”

Stoa unravels Political Landscapes / on the eight day’.

Residency/ Παν-ευρωπαϊκή Γέφυρα 2010

Το Arcade E.A.P. είναι ένα ευέλικτο πρόγραμμα που έχει σαν στόχο να σκιαγραφήσει τη πολυμορφία και τη διαφορετικότητα που διαπιστώνεται στον εικαστικό χάρτη. Για το λόγο αυτό, το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων είναι ανοικτό στο να δεχθεί εμπλουτισμό από ανθρώπους των Τεχνών που ενδέχεται να εισηγηθούν κάποια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα.

Ενδυναμώνοντας την πολυφωνία, η παραγωγή και η ποικιλομορφία στα εικαστικά δρώμενα θα εμπλουτιστεί και θα δοθούν ευκαιρίες σε περισσότερους Κύπριους καλλιτέχνες να εμπλακούν ενεργά στον εικαστικό χάρτη αλλά και σε ξένους να γνωρίσουν την σύγχρονη κυπριακή τέχνη. Ευελπιστούμε ότι η συνεργασία που θα προκαλέσουμε θα ανοίξει δρόμους για συμμετοχή Κυπρίων καλλιτεχνών σε περισσότερες διεθνείς διοργανώσεις, ενδυναμώνοντας έτσι, ίσως και εδραιώνοντας το κυπριακό στοιχείο στο χώρο της τέχνης.